Dzienniczek św. s. Faustyny - tajemnice chwalebne

Tajemnica Zmartwychwstania

W czasie rezurekcji ujrzałam Pana Jezusa w wielkim blasku, który zbliżył się do mnie i rzekł: Pokój wam, dzieci moje, i wzniósł rękę, i błogosławił. Rany rąk i nóg, i boku były niezatarte, ale jaśniejące. Rzekł do mnie: Wzięłaś wielki udział w męce mojej, dlatego daję ci ten wielki udział w chwale i radości mojej.
(Dzienniczek, 205)

Tajemnica Wniebowstąpienia

Towarzyszyłam Panu Jezusowi, gdy do nieba wstępował. Ujrzałam się pośród wielkiej rzeszy uczniów i Apostołów, i Matki Bożej; Jezus mówił, aby szli na cały świat, nauczając w Jego imię. Widziałam tęsknotę Najświętszej Panny. Dusza Jej całą mocą miłości zatęskniła za Jezusem, lecz tak była spokojna i zdana na Boga, że w Jej Sercu nie było ani jednego drgnienia innego, tylko tak, jak Bóg chce.
(Dzienniczek, 1710)

Tajemnica zesłania Ducha Świętego

Przeżywam chwile z Matką Najświętszą. Z wielkim utęsknieniem czekam na przyjście Pana. Pragnę przygotować wszystkie narody na przyjęcie Słowa Wcielonego. O Jezu, spraw, niech zdrój miłosierdzia Twego wytryśnie z większą obfitością, bo bardzo jest schorzała ludzkość.
(Dzienniczek, 793)

Tajemnica wniebowzięcia Maryi

Poznałam radość Najświętszej Panny w Jej chwili wniebowzięcia. Pozostałam sam na sam z Najświętszą Panną – pouczała mnie o życiu wewnętrznym: Prawdziwą wielkością duszy jest kochać Boga i upokarzać się w Jego obecności, całkowicie zapomnieć o sobie i za nic się mieć, bo wielki jest Pan, lecz tylko w pokornych ma upodobanie.
(Dzienniczek, 1244, 1711)

Tajemnica ukoronowania Maryi na Królową nieba i ziemi

Czułam bliskość Matki Najświętszej. Cała była biała, przepasana szarfą niebieską, płaszcz też niebieski, korona na głowie, z całej postaci bił blask niepojęty. Jestem Królową nieba i ziemi, ale szczególnie Matką waszą. Od dziś staram się o jak największą czystość duszy, aby promienie łaski Bożej odbijały się w całej jasności.
(Dzienniczek, 805)